Drie trucs om namaak van plastic producten te voorkomen

1. Pigment- en kleurstoffen Een andere manier om vast te stellen of kunststofonderdelen origineel zijn, is door kunststofonderdelen te mengen met pigmenten of kleurstoffen. Fabrieken voor de verwerking van elektronische productomhulsels gebruik spectrometers om de blootgestelde delen en ultraviolette gebieden te analyseren. Die pigmenten of kleurstoffen zullen unieke patronen vertonen. Zelfs als vervalsers extreem vergelijkbare kleuren op hun plastic producten gebruiken, kunnen ze niet hetzelfde spectrum verkrijgen als de echte. Een van de recent uitgevonden anti-namaaktechnologieën maakt gebruik van "kleurveranderende" pigmenten. Deze additieven bevatten meerdere lagen gepolymeriseerde lichtreflecterende coatings, die rond een reflecterende aluminiumchip worden aangebracht om de kleur van het plastic te laten veranderen met verschillende kijkhoeken. De kleurverandering, zoals van rood naar groen, wordt veroorzaakt door de interferentie van lichtgolven die door verschillende pigmentlagen door de hoek worden gereflecteerd. Kleurveranderende pigmenten geven plastic consumentenproducten een aanzienlijk esthetisch effect, en omdat deze effecten niet gemakkelijk te klonen zijn, hebben ze ook anti-namaakfuncties. Kleurveranderende pigmenten kunnen worden gemengd in verschillende harsen, zoals PC, PP, HDPE, PET, ABS, thermoplastisch PU, celluloseacetaat en PA12. De gewichtsverhouding van kleurveranderende pigmenten in de hars ligt meestal tussen 0,2% en 0,4% en kan worden verwerkt door standaardprocessen zoals spuitgieten, extrusieblaasvormen, thermovormen, kalanderen, geëxtrudeerde film en in-mold decoratie. RFID-tags die slechts enkele micrometers groot zijn, kunnen worden gebruikt om de werkelijke bron van voedsel, medicijnen en andere artikelen in plastic containers te traceren die via verschillende leveringskanalen binnenkomen. Codeer de verzenddatum en verzendhaven van elke partij goederen en andere informatie van de verpakkingsmaterialen in het etiket. Nadat de goederen bij de bestemmingshaven zijn aangekomen, kan de informatie op het etiket worden gelezen door een instrument. Alle goederen in de plastic verpakkingsdoos die geen etiketten of geen informatie op de etiketten hebben, kunnen namaakgoederen zijn.

2. Identificatie van microdeeltjes Het doel van de ontwikkeling van microscopische identificatie was om de bron van explosieven te helpen traceren in het geval van kwaliteitsincidenten, maar nu wordt het veel gebruikt om de authenticiteit van plastic producten te traceren en te identificeren. De meest typische identificatie van microdeeltjes is die met kleurstrookpatronen met specifieke resolutiefuncties of polymeerdeeltjes met speciale chemische componenten, die voor het gieten kunnen worden gemengd met thermoplasten. De diameter van de deeltjes varieert van minder dan 50 micron (equivalent aan de grootte van bacteriën) tot ongeveer 600 micron (equivalent aan de grootte van zoutkorrels). Deze deeltjes zijn inerte stoffen, reageren meestal niet chemisch en kunnen de hoge temperaturen tijdens het gieten zonder schade weerstaan. Door het nummer, model en de kleurcombinatie op elk deeltje te veranderen of de chemische eigenschappen van het deeltjesoppervlak te veranderen, kunnen miljoenen verschillende unieke gecodeerde mengsels worden geproduceerd. Omdat de hars gecodeerde deeltjes bevat, kunnen speciale code-leesinstrumenten de fabrikant en productinformatie identificeren. De gemarkeerde deeltjes worden vaak vooraf gemengd met plastic poeder zodat ze gebruikt kunnen worden voor het gieten of geconcentreerd, en verdund tijdens de verwerking voor het gieten. De kleurstrip micro-markers op spuitgegoten, geëxtrudeerde of rotatiegegoten plastic onderdelen kunnen duidelijk geïdentificeerd worden door te scannen met een microscoop of patroonresolutie-instrument. Sommige fabrikanten maken het logo fluorescerend of magnetisch, zodat de authenticiteit gemakkelijk geïdentificeerd kan worden door ultraviolette bestraling of magnetische scanner.

3. Radiofrequentieresolutie/RFID-tags Deze signalen die de gecodeerde informatie van plastic onderdelen bevatten, worden ontvangen door radio-ontvangers en doorgestuurd naar de relevante computers. Radiofrequentie-identificatietagtechnologie maakt gebruik van een microzender (radiozender) die op een halfgeleiderchip is geïnstalleerd om gegevens op te slaan. De meeste tags hebben zowel lees- als invoerfuncties. Wanneer de tag wordt ingeschakeld, wordt deze geïnduceerd door het elektromagnetische veld dat wordt uitgezonden door de antenne van de radio-ontvanger, en kan de ontvanger de gegevensinformatie op de tag lezen. RFID-tags worden vaak in de vorm van kleeflabels aan plastic onderdelen bevestigd. Deze tags zijn echter na verloop van tijd gemakkelijk los te maken. De nieuwste RFID-tags worden tijdens het spuitgietproces in plastic onderdelen ingebed. De meest gebruikelijke praktijk is om deze tags vooraf in plastic dozen en pallets te plaatsen. Ze zijn niet gemakkelijk los te maken, zelfs niet als ze worden gewassen, gestoten of gewreven.