Trzy sztuczki, jak zapobiegać podrabianiu produktów z tworzyw sztucznych

1. Dodatki pigmentowe i barwiące Innym sposobem sprawdzenia autentyczności części plastikowych jest zmieszanie ich z pigmentami lub barwnikami. Fabryki obróbki powłok produktów elektronicznych użyj spektrometrów do analizy odsłoniętych części i obszarów ultrafioletowych. Te pigmenty lub barwniki będą wykazywać unikalne wzory. Nawet jeśli fałszerze użyją bardzo podobnych kolorów na swoich produktach z tworzyw sztucznych, nie mogą uzyskać tego samego widma, co prawdziwe. Jedna z niedawno wynalezionych technologii antyfałszerskich wykorzystuje pigmenty „zmieniające kolor”. Te dodatki zawierają wiele warstw polimeryzowanych powłok odbijających światło, które są nakładane wokół odblaskowego chipa aluminiowego, aby kolor plastiku zmieniał się przy różnych kątach oglądania. Zmiana koloru, na przykład z czerwonego na zielony, jest spowodowana interferencją fal świetlnych odbitych od różnych warstw pigmentu pod kątem. Pigmenty zmieniające kolor nadają plastikowym produktom konsumenckim znaczący efekt estetyczny, a ponieważ efekty te nie są łatwe do klonowania, mają również funkcje zapobiegające fałszerstwom. Pigmenty zmieniające kolor można mieszać z różnymi żywicami, takimi jak PC, PP, HDPE, PET, ABS, termoplastyczny PU, octan celulozy i PA12. Stosunek wagowy pigmentów zmieniających kolor w żywicy wynosi zazwyczaj od 0,2% do 0,4% i może być przetwarzany standardowymi procesami, takimi jak formowanie wtryskowe, formowanie z rozdmuchem, termoformowanie, kalandrowanie, wytłaczanie folii i dekorowanie w formie. Znaczniki RFID o rozmiarze zaledwie kilku mikronów mogą być używane do śledzenia prawdziwego źródła żywności, leków i innych przedmiotów w plastikowych pojemnikach, które przechodzą przez różne kanały dostaw. Zakoduj datę wysyłki i port wysyłki każdej partii towarów oraz inne informacje o materiałach opakowaniowych na etykiecie. Po dotarciu towarów do portu docelowego informacje na etykiecie można odczytać za pomocą instrumentu. Wszelkie towary w plastikowym opakowaniu, które nie mają żadnych etykiet lub nie zawierają żadnych informacji na etykietach, mogą być towarami podrobionymi.

2. Identyfikacja mikrocząstek Celem opracowania identyfikacji mikroskopowej było ułatwienie śledzenia źródła materiałów wybuchowych w przypadku incydentów jakościowych, ale obecnie jest ona szeroko stosowana do śledzenia i identyfikacji autentyczności produktów z tworzyw sztucznych. Najbardziej typową identyfikacją mikrocząstek są te z wzorami pasków kolorów o określonych funkcjach rozdzielczości lub cząstki polimerowe ze specjalnymi składnikami chemicznymi, które można wstępnie zmieszać z tworzywami termoplastycznymi przed formowaniem. Średnica cząstek waha się od mniej niż 50 mikronów (co odpowiada wielkości bakterii) do około 600 mikronów (co odpowiada wielkości ziaren soli). Cząstki te są substancjami obojętnymi, zwykle nie reagują chemicznie i mogą wytrzymać wysokie temperatury podczas formowania bez uszkodzeń. Zmieniając liczbę, model i kombinację kolorów na każdej cząstce lub zmieniając właściwości chemiczne powierzchni cząstki, można wytworzyć miliony różnych unikalnych zakodowanych mieszanek. Ponieważ żywica zawiera zakodowane cząstki, specjalne instrumenty do odczytu kodów mogą zidentyfikować producenta i informacje o produkcie. Oznaczone cząstki są często wstępnie mieszane z proszkiem plastikowym, aby można je było wykorzystać do formowania lub zagęszczać, a następnie rozcieńczać podczas przetwarzania przed formowaniem. Mikroznaczniki pasków kolorów na formowanych wtryskowo, wytłaczanych lub rotacyjnie częściach z tworzyw sztucznych można wyraźnie zidentyfikować, skanując je mikroskopem lub instrumentem do rozdzielczości wzoru. Niektórzy producenci wykonują logo fluorescencyjne lub magnetyczne, aby autentyczność można było łatwo zidentyfikować za pomocą promieniowania ultrafioletowego lub skanera magnetycznego.

3. Rozdzielczość radiowa/znaczniki RFID Te sygnały zawierające zakodowane informacje o częściach z tworzyw sztucznych są odbierane przez odbiorniki radiowe i przesyłane do odpowiednich komputerów. Technologia znaczników identyfikacji radiowej wykorzystuje mikronadajnik (nadajnik radiowy) zainstalowany na układzie półprzewodnikowym w celu przechowywania danych. Większość znaczników ma zarówno funkcje odczytu, jak i wprowadzania danych. Po włączeniu znacznika zostanie on wyzwolony przez pole elektromagnetyczne emitowane przez antenę odbiornika radiowego, a odbiornik może odczytać informacje o danych na znaczniku. Znaczniki RFID są często przymocowywane do części z tworzyw sztucznych w formie etykiet samoprzylepnych. Jednak te znaczniki są łatwe do odklejenia z czasem. Najnowsze znaczniki RFID są osadzane w częściach z tworzyw sztucznych podczas procesu formowania wtryskowego. Najczęstszą praktyką jest wstępne osadzanie tych znaczników w plastikowych pudełkach i paletach. Nie są łatwe do oderwania, nawet jeśli są myte, uderzane lub pocierane.