تجزیه و تحلیل و حل عیوب ناپایداری ابعادی محصولات قالب گیری تزریقی روتر

ناپایداری ابعادی به تغییر اندازه قطعات پلاستیکی بین هر دسته اشاره دارد محصولات قالب گیری تزریقی روتر یا بین هر محصول حفره ای تولید شده توسط هر قالب تحت همان ماشین قالب گیری تزریقی و شرایط فرآیند قالب گیری. نوسانات در اندازه محصول معمولاً به دلیل کنترل غیرعادی تجهیزات، شرایط نامعقول قالب گیری تزریقی، نقص طراحی محصول و تغییر در خواص مواد ایجاد می شود.

روشهای تحلیل و حذف عیوب ناپایداری ابعادی

1. شرایط قالب گیری ناسازگار یا عملکرد نامناسب

- در طول فرآیند قالب گیری تزریقی، پارامترهای فرآیند مانند دما، فشار و زمان باید به شدت مطابق با الزامات فرآیند کنترل شوند، به ویژه چرخه قالب گیری هر قطعه پلاستیکی باید ثابت نگه داشته شود و به دلخواه قابل تغییر نباشد. اگر فشار تزریق خیلی کم باشد، زمان نگهداری خیلی کوتاه باشد، دمای قالب خیلی کم یا ناهموار باشد، دمای بشکه و نازل خیلی بالا باشد، و قسمت پلاستیکی به اندازه کافی خنک نشده باشد، اندازه قطعه پلاستیکی است. ممکن است ناپایدار باشد به طور کلی، استفاده از فشار و سرعت تزریق بالاتر، افزایش مناسب زمان پر شدن و نگهداری، و افزایش دمای قالب و مواد می تواند به غلبه بر مشکل ناپایداری ابعادی کمک کند. اگر اندازه قطعه پلاستیکی بعد از قالب گیری بزرگتر از حد مورد نیاز باشد، فشار تزریق و دمای مذاب باید به طور مناسب کاهش یابد و دمای قالب افزایش یابد، زمان پر شدن باید کوتاه شود و سطح مقطع دروازه باید کاهش یابد. کاهش می یابد تا نرخ انقباض قطعه پلاستیکی افزایش یابد. برعکس، اگر اندازه بعد از قالب گیری کوچکتر از نیاز باشد، باید شرایط قالب گیری مخالف اتخاذ شود. علاوه بر این، تغییرات دمای محیط نیز بر اندازه قالب‌گیری قطعه پلاستیکی تأثیر می‌گذارد و دمای فرآیند تجهیزات و قالب باید به موقع با توجه به تغییرات محیط خارجی تنظیم شود.

2. انتخاب نادرست مواد اولیه قالب گیری

– نرخ انقباض مواد اولیه قالب گیری تاثیر بسزایی در دقت ابعادی قطعات پلاستیکی دارد. اگر تجهیزات قالب‌گیری و دقت قالب بالا باشد، اما نرخ انقباض مواد خام زیاد باشد، اطمینان از دقت ابعادی قطعات پلاستیکی دشوار است. به طور کلی، هر چه میزان انقباض مواد خام قالب گیری بیشتر باشد، کنترل دقت ابعاد دشوارتر است. بنابراین هنگام انتخاب رزین های قالب گیری باید تاثیر نرخ انقباض مواد اولیه پس از قالب گیری بر اندازه قطعات پلاستیکی کاملاً در نظر گرفته شود. نرخ انقباض رزین های مختلف بسیار متفاوت است. نرخ انقباض رزین های کریستالی و نیمه کریستالی معمولاً بیشتر از رزین های غیر کریستالی است و دامنه تغییرات نرخ انقباض نیز زیاد است. علاوه بر این، عواملی مانند اندازه ذرات ناهموار مواد خام، خشک شدن ضعیف، اختلاط ناهموار مواد بازیافتی و مواد جدید و تفاوت در عملکرد هر دسته از مواد خام نیز می تواند باعث نوسانات در اندازه قطعات پلاستیکی شود.

3. شکست قالب

– طراحی ساختاری و دقت ساخت قالب مستقیماً بر دقت ابعادی قطعه پلاستیکی تأثیر می گذارد. در طول فرآیند قالب‌گیری، سفتی قالب ناکافی یا فشار بیش از حد قالب‌گیری در حفره قالب ممکن است باعث تغییر شکل قالب شود و در نتیجه بر پایداری ابعادی قطعه پلاستیکی تأثیر بگذارد. اگر فاصله بین پین راهنما و آستین راهنمای قالب به دلیل دقت ساخت ضعیف یا سایش بیش از حد از تحمل بیشتر شود، دقت ابعادی قالب گیری قطعه پلاستیکی نیز کاهش می یابد. علاوه بر این، پرکننده های سخت یا مواد تقویت شده با الیاف شیشه ممکن است باعث ساییدگی جدی حفره قالب شوند. هنگام استفاده از یک قالب با حفره های متعدد، خطاهای بین حفره ها و خطاهای دروازه، رانر و غیره نیز باعث پر شدن ناهماهنگ شده و منجر به نوسانات ابعادی می شود. بنابراین، هنگام طراحی قالب، باید از استحکام و استحکام کافی اطمینان حاصل شود، دقت پردازش باید به شدت کنترل شود و از مواد مقاوم در برابر سایش استفاده شود. در صورت لزوم عملیات حرارتی و سخت شدن سرد باید انجام شود. برای قطعات پلاستیکی با نیازهای ابعادی بالا، توصیه می شود از یک قالب با حفره های متعدد اجتناب کنید، یا دستگاه های کمکی را برای اطمینان از دقت قالب تنظیم کنید.

4. خرابی تجهیزات

- ظرفیت پلاستیک سازی ناکافی تجهیزات قالب گیری، تغذیه ناپایدار سیستم تغذیه، سرعت پیچ ناپایدار، عملکرد توقف غیرعادی، خرابی شیر چک سیستم هیدرولیک، خرابی سیستم کنترل دما و غیره همگی ممکن است منجر به قالب گیری ناپایدار شوند. ابعاد قطعه پلاستیکی پس از پیدا شدن این عیوب، باید اقدامات هدفمند برای رفع آنها انجام شود.

5. روش ها یا شرایط آزمون ناسازگار

- روش‌ها، زمان‌ها و دماهای مختلف برای اندازه‌گیری اندازه قطعات پلاستیکی منجر به تفاوت‌های زیادی در نتایج آزمایش می‌شود. شرایط دمایی تأثیر بسزایی در آزمایش دارد زیرا ضریب انبساط حرارتی پلاستیک ها حدود 10 برابر فلزات است. بنابراین ابعاد ساختاری قطعات پلاستیکی باید با استفاده از روش ها و شرایط دمایی مشخص شده در استاندارد اندازه گیری شود و قطعات پلاستیکی قبل از آزمایش کاملا خنک و ثابت شوند.